دوستان من،مثل گندمند!
یعنی یک دنیابرکت ونعمت، نبودن شان،قحطی وگرسنگی است
ومن چه خوشبختم که خوشه های طلائی گندم دراطرافم موج میزند
مهربانى تان راقدر میدانم وآنرا در سیلوی جان نگهداری خواهم کرد . . .
.
.
.
فرشته ها همیشه وجود دارن،اما بعضی وقتا چون بال ندارن بهشون میگیم دوست
تقدیم به فرشته ی بی بالم که به داشتنش میبالم
.
.
.
دلامون بزرگه تنگش نکنیم
زندگی آسونه سختش نکنیم
رفاقت قشنگه ترکش نکنیم
.

.
.
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه
چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد
.
.
.
همیشه هر ۳۹ روز یکبار یادی از رفیقت بکن که اگه مرده بود به چهلمش برسی!

بوسه ام را می گذارم پشت در
 قهرکردی , قهرکردم , سر به سر
 تو بیا , در را تماما باز کن
 هر چه میخواهی برایم ناز کن
 من غرورم را شکستم , داشتی ؟
 آمدم , حالا تو با من آشتی ؟
 

چی میشد تو  هم منو دوستم میداشتی نا زنین
 جای گریه رو لبام خنده می کاشتی نازنین
 حالا که قهری باهام ولی بدون دوستت دارم
 طاقت قهر ندارم پس آشتی آشتی نا زنین
 

به خاطر یافتن مقصر,
 زندگی ات را تلخ و سیاه نکن.
 بگذار آن چه در پایان یک عشق به جای میماند
 خاطرات خوش باشد با من آشتی کن تا دنیا با من آشتی کند